Neyim Kaldı Şiiri - Cevat Varlı

Selamların başım gözüm üstüne
Öyle budanmamış dalım kalmadı
Dönerim diyorsun sabrı bir dene
Fakat bekliyecek halim kalmadı

Ne cesaretim var ne de dermanım
Yol uzun kervanlar susuz sultanım
Altı sutun üzerinde mekanım
Karalar giymişim alım kalmadı

Her kalbin içinde bir mezar taşı
Gör işte yiğidin meydanda naşı
Kırsın fincanları kahvecibaşı
Artık inanacak falım kalmadı

Sıkışmış kalmışım her yan dört duvar
Ne bir müjde gelir ne ışık sızar
Kulağımda yalnız aksı sedam var
Küheylandan geçtim nalım kalmadı

Yıkılmadık köşküm hanım bulunmaz
Canana verecek anım bulunmaz
Emdiler vampirler kanım bulunmaz
Harap kovanlarım balım kalmadı

Mülk kimin soran yok bu nasıl devran
Bakışlar bulanık güller kan revan
Üşüyor beynimde yaralı kaplan
Üstüne örtecek şalım kalmadı.

Zorladım gerçeği görmüyor gözüm
Kim arayıp bulmuş zulümde çözüm
Kibirlenme gönül sanadır sözüm
Daha atacağın çalım kalmadı

Sitem gönderiyor erenler bana
Şahım soruyormuş gidiş ne yana
Dağıttım özümü söyleyin ona
Sevda ambarında malım kalmadı

Taksanda göğsüme bin türlü nişan
Vicdan köşküm harap içim perişan
Bütün asarımı yaktığım şu an
Yan gelip yatacak yalım kalmadı

Hoyrat ellerinde yıkık tahtgahı
Ayyuka yükselir ozanın ahı
Vuslat derim amma gönlümün şahı
Deryalar aşacak salım kalmadı.

Sehpalar devrildi canım çıkmadı
Kalemlerde kıranlarda bıkmadı
Yemin olsun beni bunlar yıkmadı
Rüzgariden başka zalımmı kaldı

02,12,1995
Marmaris