Neyim Şiiri - Bilgin Çabuk

Bütün meyhaneler benim için yapıldı,
Sakinin bardağa doldurduğu mey benim.
Kah şerefe kaldırıldı, kah şerefsiz anıldı,
Sarhoşun sofrasında unutulan zan benim.

Cepheler kurduruldu, siperler kazdırıldı,
Anaların kucağından kaçırılan can benim.
Esareti yazmak için özgürlük kandırıldı,
Savaşı, barış ile taçlandıran kan benim.

Mahkumu zapteden güçlü gardiyan!
Zindanı yargılayan,o küçük çentik benim.
Varmı ki, bu sessiz, sevimsiz zili duyan,
Akılarda zoru bozan,uyandıran çan benim.

Mecnunun dilinde Leylası gezer,
Bu aşkın ufkunda dalgalanan şan benim.
Değilmi ki, dağ yolunda Keremi ezer,
Tüneller kazdıran uçsuz fer benim.

Sultanın şahlanan atının mıhlı nalıyım,
İnancın kınından çekilen kılınç benim.
Ruhu var dedikleri, şehirde bir kapıyım,
Müjdeliye geçit veren, o geçilmez sur benim.

Yetmez mi,korkmak için Allah korkusu,
Cenneti görmek için kat edilen yol benim.
Uğruna her şeyini feda etme arzusu,
Ashab ı kiramın tutunduğu dal benim.

Daldaki yuvadan kuş sesi gelir,
Anam doyursun diye, öten yavrucuk benim.
Taytayım, gel gelim, tapçiniyim, ınga yım,
Büyüsün, adam olsun,verilen emek benim.

Hırs benim, özlem benim, sevgi benim, aşk benim...

Ben neyim?