Neyi var saysam, yoka cikiyor.
Elimi atsam bosa
Yasayanlar coktan gitti.
Icimde ölüler kaldi
Herkes konusurken kendi dilince
Icimde büyüttügüm sesizlik
Ölümdür kendime.
Kendi tülünden coktan düsmüs hayallerim
Ve simdi dar geliyor
annemin ördügü uzun kazaklar.
Ve sikiyor bedenimi yilan derim.
Gagamla kirmalimiyim yumurtami?
Yoksa yokolup gitmelimiyim
kendi ördügüm kozanla? ?
Ve eger tel tel söküp alacaklarsa
Kozami sirtimda
Öreceklerse baska hayata
Ölümun adini ne koymaliyim?
Derimki cöldür yasamda
Serap görürüz
Bazan cocuklugumzu
Bazen gencligimizi
Bazende ölümü
Sikistirsada karanfili cocuklugu
Tasisada öteye beriye
Kirilir ufalanir dökülür avuclarimizdan.
Sökmeye kalksan sökemezsin
Cünkü cok sira sökülüdur bazilarindan.
07.12.1997
Istanbul
Kayıt Tarihi : 21.11.2002 20:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!