Neyi Neye Çevirdin Şiiri - Yunus Akkale

Devrinde devran süren yiğitler
Eledin eleğin boşa çevirdin.
Haşire kadar yatan meyyitler
Amel defterin başa çevirdin.

Nefsin atını sürünce ummana
Yolun kaybettin değme dümene
Kalbini kapattın bunca zamana
Duyguları gurbette taşa çevirdin.

Unuttun anadan emdiğin sütünü
Ne çabuk unuttun geçirdiğin dünü
Yıkıla kalka kurtardığın günü
Viran ettin evi kışa çevirdin

Sardın yumağı yine küçüldü
Üç arşın keven yine biçildi
Gözyaşı yağmuru toprağa saçıldı
Deryayı ıslatıp yaşa çevirdin.

Ekince toprağı biçtin ekini
Yine bırakmadın nefreti kini
Başa dönderdin bin yıllık yemini
Mazlumun kanını aşa çevirdin.

Allah’tan korkanın gönlünde rıza
Toplumda birliktir kendisi aza
Akordu verirde eldeki saza
Dostu düşmanı kardeşe çevirdin.

Öyle bir bölüş ki hukuka saygı
Kimsede şüphe yok gerçek bir duygu
Kimse duymazsa geleceğe kaygı
Korkuları işte düşe çevirdin.

Ayrılık yok ki; huzurlu aile
Unutuver gitsin bilinmez çile
Bunu söylemek kolay gelmiyor dile
Mutlu olur herkes eşe çevirdin.

Mutlu ise insan kim gördü bela
Düşman yoksa içte yıkılmaz kala
Ağu katma n’ olur yediğin bala
Narı yakmayan ateşe çevirdin.

Herkesi çok düşün kendinden öte
Öyle bir şamar vur ki yavuz ite
Dikenler değil bağlarda gül bite
Gülünce parlayan dişe çevirdin.

Yarabbi sen yarattın kâinatı
Cennette Âdem’i kul idi zatı
Miraçta Muhammed gördü cenneti
Verdin nimeti beleşe çevirdin.

Yunus’unda bir gün solar yaprağı
Ne ustası kalır nede çırağı
Nerede kalır bilinmez durağı
Gelip geçecektir kuşa çevirdin.