Sen kendini bilmeden, Allah’ı bildim sanma,
İnsanı ceviz gibi, cevizi kabuk sanma.
Her kim Allah’ı arar, önce kendini bulsun,
Sonrasında Muhammed, onun delili olsun.
Bırak şeklin vasfını, kabuğu bir kır hele,
Yıkılsın benlik kalen, et ve kemik iskele.
Derya olmak istersen, karış gitsin ırmağa,
Kıvrım kıvrım dolanda, fırsat verme durmağa.
Yokluğu tadacaksın, ulaşınca o yere,
Yeniden doğacaksın, insanca insan kere.
Bu doğum başka doğum, öncekine benzemez,
Kendinden söz söylemez, Hak diline “ben” demez.
Varlığın harap olsun, dönüversin enkaza,
Enel-hak narasını, atıversin her aza.
Aşkın alsın bu yerden, Anka etsin semada,
Aşırsın Kaf dağını, baki kılsın bekada.
Kan kaybeden yaralı, bakın neleri düşler,
Diline doladığı, akıl almadık işler.
22.12.2011…Mustafa Yaralı
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 23.12.2011 00:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!