Neyi Beklersin? Şiiri - Fahrettin Petriçli

Solan gönül bahçeme sevdan oldu can suyu,
Ömrümün hazanında bana bahar verensin.
Vazgeçemem sevmekten at üstünden korkuyu,
Gönlüme sahipliğe yalnızca sen değersin.

Sevdanla dolan gönül kapattı kapısını,
Yalnız hak eden sensin gönlümün tapusunu,
Gönül deyip de geçme bilmeden yapısını,
Mihenk taşım gönüldür sen sevdiğim kadarsın.

Değerini hakkıyla bilen sadece benim,
Sen bana hem ödülsün hem onulmaz kederim,
Yine de şekva etmem halime şükrederim,
Başıma taç yaptığım, beklediğim kadersin.

Gün olur hasretinle bora olup eserim,
Gün olur nazlarına güler boyun eğerim,
Her halin kabulümdür seni her tür severim
Sevda cennet olsaydı içilecek kevsersin,

Sürmeli gözlerinle edalı bakıp durma,
Sevdanla mecnun edip beni çöllere vurma,
Hasretin ateşiyle yeter artık kavurma,
Dipsiz uçurumlara beni neden itersin?

Bilirim sende beni benim gibi seversin,
Bana kızıp sövsende başkasına översin,
Biri bana laf etse hiç düşünmez kovarsın,
Madem ki durum budur daha neyi beklersin?