Neye Yarar ki Şiiri - Ali Yegin

Çağı tersine çevirdim
Gündüzü uyutup
Gecenin kanadından tutup
Güneşin koynuna gömdüm asrın yalnızlığını
Bu yüzden severim güneşin varlığını.

Ve bu yüzden
Bütün sokaklarım
Güneşe çıkar
Bilirim kıymetini güneşin
Umut ekmeğim ve şarabımdır
Umut ederim ışığa çıksın diye yarınlarım.

Ve sen sevmek gibisin denizin mavisini
Sen çıkmak gibisin zirvesine engin dağların
Ve düşmek gibisin takılıp taşlara yüzükoyun
Vay benim acemim
Vay benim zır yalnızım
Vay benim olmayanım vay
Sürer mi sandın hep böyle.

Şimdi ağla
Artık gülerken de
Ağlar gibisin
İster koş ardımsıra yokluğuma
İster çağır beni aşkın kanatlarına
Neye yarar ki.

Gölge düşmüş
Yangına tutuşmuş gözlerine
Sen böyle miydin
Sen ki kollarımda uyumayı severdin
Uykusuzluk değmiş o gül yüzüne
Acıya bulanmış kiraz dudakların.

Yorgun ellerindeki nasırlar
Yorgun
Yüreğine benzeyen yüzün
Kırka yürüyen yaşın karışmış gözyaşına
Ağlıyor kelimeler kalınca bir başına
Ağlıyor hıçkırarak kaldırımlara dökülen hüznün.

Ben dermanım dedim
İnanmadın
Bülbül olup düştüm figana
Anlamadın
Dalına sığındım serçe misali
Oynadın
Yönümü çevirdim yüreğine
Gurbetim oldun
Oysa şimdi
Çağın
Son demindeyim
Senin henüz görmediğin
Ve bilmediğin
Aşkın sonsuz bir yerindeyim.

Şimdi ağla
Artık gülerken de
Ağlar gibisin
İster koş ardımsıra
yokluğuma
İster çağır beni aşkın
kanatlarına
Neye yarar ki.
Neye
yarar ki.