Neye Yarar ki? Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

Aradan seneler, geçtikten sonra,
Beni anlamalar, neye yarar ki?
Saçlara kar rengi, düştükten sonra,
Dizine vurmalar, neye yarar ki?

Güvenip gençliğin, diri haline,
Düş düşürmedin, erme vaktine.
Aldanıp âlemin, renk cümbüşüne,
Sonradan susmalar, neye yarar ki?

Bilmedin bahar ne, hazan ne zaman?
Sermaye Hak’kın ise, olur mu ferman?
Gözüne çökünce, o sisli duman,
Derdine yanmalar, neye yarar ki?

Korkular düşerken, öde sessizce,
Dayanmak olmaz ki, kapıya gece.
Bitti bilirken, gençlik-eğlence,
Kapımı çalmalar, neye yarar ki?

Sevda çöllerinin, bedevisiydin,
Gününe gün ekler, gün bekçisiydin.
Renk âleminin, bir elçisiydin,
Yalana kanmalar, neye yarar ki?

Âlemi insanın, gerçekleri var,
Gün var, gündüz var, geceleri var.
Geçmiş geleceğe, köprüler kurar,
Yürek dağlamalar, neye yarar ki?

İşte “yolun sonu”, dönüş yok artık,
Yılları bitirdik, zamanı çattık.
Unları eleyip, elek bıraktık,
Beyhude feryatlar, neye yarar ki?