Neye Yarar Ben Böyle Kopmuşken Şarap Gib ...

Sözler ne kadar dürüst verilir sence?
İkimizde sözler yağdırırken,
Sözün özü "biz hep biziz"derken,
Neden sözlerimizi tutamadık hiçbir sebep yokken?
Biliyorum....
Suç tamamen bende,
Ben tutamadım sözümü,
Ben ezildim yapamadıklarımın altında,
Ben boğuldum sonrasında,
Öyle bir ceza verildi ki bana,
Öyle ağır geliyor ki yaşamak burada,
Sanırım ölmeye çeyrek kaldı yine,
Yok olmayı göze alacak cesareti arıyorum kendimde!
Hep ve daima insanlara,
"Hayat her ne kadar zorla yaşatıyorsada kaderi,bu bile onun yaşanmaya değerliğini ve hayatın güzelliğini yok edemez ki"derdim.
Şimdi bunu söyleyeni gel gör bi,
Binbir anlam yüklediği,
Binbir yaşanmışlık eskittiği,
ve milyonlarca defa aldığı nefese şükür ettiği hayattan kurtulmak istiyor!
Üstüme geliyor insanlar,
Tersine dönüyor dünya,
Güneş bile doğmuyor,
Ezan sesini unuttum artık,
Vücudum yorgun,
Başım ağrıyor,
Ayaklarım sanki bir başkasının,
Aklım mı?
Aklımı çoktan kaybettim...
Boşverdim yalan dolan herşeyi...
İstemiyorum kimsenin alkışını,ıslığını,övgü süslemelerini...
İstemiyorum artık yaşlanmak,
Neye yarar ben böyle kopmuşken,
Yaşayıp şarap gibi yıllanmak...
Zaten buruk bir şarap tadında geçiyor zaman,
Gecesi gündüzü hep aynı,
Hiçbir şeyin tadı yok,
Hep tatsız tuzsuz dakikalar,
Düşüncesiz riyakârlar,
Düzensiz hayatlar,
ve o hayata esir yaşamlar....
Çıkar yol yok,
Çaresi yok,
Sen olsan şimdi burada,
Ne güzel teselli olurdun bana,
İki güzel sözün yeterdi hatta,
Benim düşünceleri söküp atmama...
Ne yazık ki yoksun,
Çok uzak yollardayız,
Ben bugün ölsem,
Son kez elimi bile tutamazsın,
Yetişecek kadar yakın değiliz...
İstesende beni göremezsin,
Neden?
Niye?
Nasıl böyle oldu diye deliriyorum,
Girmeseydi mesafeler,
Kahretmeseydi bizi hastalık hastası bedenler,
Düşmeseydik bu aşkın yalanına,
Ayakta tutmayı başarabilseydik,
Bir ayağı sallanan sevgimizi
ve
Bir ihtimal daha olsaydı,
Oda son bulsaydı....