Suskun dalgalarımlayım,
yüreğim aheste.
Ne aleve hükmüm geçer
ne ellerime.
Ben ağıtlar yaktım ,
şiirler yazdım.
Tanıdık yüzler korkuturdu beni.
Güzel yürekler arardım.
İşte suskunluğumu bozan rüzgar,
dile gelen duygulanımlar.
Kuş,
ağaç,
martı,
deniz,
çay…
Sana sesleniyorum ey hayat,
sen de benimle say.
Suskunluğu bozan şeyler,
dün de vardılar,
bugün de varlar.
Ve güzeldi bozulan her suskunluk,
ağlamak neye yarar?
Melek Özdemir DevelioğluKayıt Tarihi : 19.10.2024 19:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!