İnsan, kendi ruhu esaret altında iken,
Tüm dünyaları kazansa neye yarar!
İnsan, kendi benliği yok olmuş iken,
Varlık olarak yaşasa neye yarar!
Neye yarar, tüm varlıklar o insanın olsa
Kendi ruhu ve benliği kendinin değil iken!
İnsan, saygı duygusunu yitirmişken
Bazı toplumlara ve varlıklara yönelik
Geri kalanlarla mutlu olsa, neye yarar!
İnsan, sevgi duygusunu kaybetmiş iken
Kendine ve çevresine yönelik
Varlık olarak var olsa bu doğada, neye yarar!
Neye yarar, ne varsa evrende o insanın olsa
Saygı ve sevgi duygularından yoksun iken!
İnsan dostluktan uzak düşmanlığa yakın iken
Tüm varlıklara sahip olsa neye yarar!
İnsan sevgiden ırak nefrete yakın iken
Doğadaki tüm değerler onun olsa neye yarar!
Neye yarar, o insan insanlığın tüm maddi değerlerine sahip olsa
Dostluk değil düşmanlık, sevgi değil nefret duygusu ile yaşıyorken
Neye yararsın ey insan
Ruhun esarette ve benliğini satmışsan
Saygı ve sevgi duygularından yoksun
Dostluğu değil düşmanlığı yaşıyorsan
Sevgi değil nefret duygusu ile besleniyorsan
En önemlisi bedenen varsın ancak kişilik olarak yoksan
Ne kendine ne de çevrene yararın olabilir ey insan
Topluma, doğaya ve hatta geleceğe zarardır senin varlığın, eğer varsan
31.07.2020, Mersin
Kayıt Tarihi : 14.11.2022 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son yıllarda uluslararası iletişim ağı ve sosyal medyanın yaygınlaşması ile birlikte dünya toplumlarında oluşan olumsuzlukların kaynağının insan denilen varlıkta oluşan değişim ve dönüşümlerin olduğunu düşünüyorum. Bu düşünce kapsamında insanın düştüğü durumu betimleyebilmek için bu şiiri yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!