Sabırlardan süzülüp gözlerimde biriken gece
Kirpiklerime asılı tuttu seni en ince yerinden
Bahar söken fırtınaları ağzımda topladım
Çektim sana uzanan alev döken dilimi...
Sustum dudaklarım yaprak yaprak döküldü
Elimde kadeh, aklım hücre duvarı şimdi
Bir bulut yarattım ah kanatlandı Kafdağına!
Ömrüm sana doğru, kanat çırpan otuz kuş...
Yoruldum, buzlar eridi gözlerimde, çekildim
Artık deniz değilim ne çare, bir damla su…
Kurudum, dolmaz artık içimdeki kuyu, gelme!
Gelmen neye yarar ki, otuz kuş kül kül oldu bende...
Kayıt Tarihi : 18.6.2015 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!