Neye Yarar Şiiri - Sabır Çelik

Soğuk bir şubat akşamıydı
Hatırlıyorsan eğer sen olmuştum.

Ben bir zalimi sevdim
Koca dünyaya sığınamıyorum şimdi.

Şimdi inmese dağlara beyaz gelinlik

Sen gözünün gördüğüne gönül versen
Kahredip feleğe surat assan
Gönlüm feryat ederken böylesine
Sen gönlünün isteğiyle olurken
Göz arasında sevişme neye yarar.

Beni sevdiğini sanmıştım
Meğer yalanmış lanet olsun.
Kahpe felekte edeceğini etti
Yüreğimde ki bu son alev sönmedikçe
Mutluluk neye yarar.

Senin için belki bir oyundu başlangıçta
Sahte bir tebessümdü belki
Belki de saflığımda beni sana köle eden
Düzelir derdim gün geçtikçe
Ama yüreğimi bir kes daha hırpaladın
Sen değişmedin bir o kadar büyüdün
Sen artık sen değildin
Kocaman bir yalandın
Gülen gözlerin yoksa
Yaşamak neye yarar.

Yine eski yerde aynı tebessümlerde
İçimdeki her şeyi aşağıdaki nehre döküyorum
Sevdamı ve seni anlatıyorum uçurumlara
Nefretin, aşkın, hırsın ne olduğunu
Eğer kıymet bilinmezse diyorum
Harcanan bu sevgi neye yarar.

Sen şimdi bana o kadar yakınsın ki
Bir o kadar da uzaksın
Ben ağladığım zaman yıkılırdı dünya
Zelzele olur darda kalırdın
Yoksan eğer dünya neye yarar.

Çileli derki;
Seni sevdiğim zaman işte
Düştüm meyhanelere
Girdim karakullara
Kapıldım fırtınalara
Yani ben seni sevdiğim zaman işte…

Kahvede çay yudumlarken
Sigaramı dumanlarken
Yaralı kalpleri coştururken…
Sevgiler maziye salınırken
Gönüller kötü kılınırken
Yürek olmadıkça intikam neye yarar

İnsan olmadıkça yaşamak neye yarar.

29.12.05