Gitmek neye gider ki insan. Neye? Nereye? Kime?
Ah başımda sızlayan dünya; yine sorular kâbusumdur
Anlar mısın ki beni? Anlar mısın?
Aşina olmuş artık bende cennet, cehennem zebanileri
Vursam kendimi yollara, yollar saklar mı beni
Yine öyküler biriktirir ceplerine yollar
Her yer yeni bir başlangıç olsa bile
Gitmek sadece gitmek istemek
Neye gider ki insan, yine taşıdığı kendisi değil midir?
Ah başımı iyiden iyiye sızlatan ağrı
Ben senden vaz geçtim de, sen benden vaz geçemiyorsun
Nedir aramızdaki bağlılık
Bir inanç mı? Bir sevdamı?
Anlatma artık beni bana
Tuhafsın işte sevmiyorum, sevemiyorum
Gitmek senden gitmek, bu kadar
Gitmek şimdi hangi ölü hücreyi diriltir
Ne zorluklara gebe insan, ne zorluklara
Bu kentin bana ihtiyacı var gibi, tutukluluk yaratıyor
Bütün yaratıcılığımla savaş vermekteyim
Artık savaştıkça yorulan diz kapaklarım elveda demeye başladı
Buz kesiyor, buz damlatıyor masumane duygular
Lice’nin yarasıdır yaram, Lice kadar mahsun
Esip duruyor hafifliğinde bir rüzgâr
Kime neyi anlatmalı insan, kime neyi
Bilmem ki bir şaşkınlık var
Ezip geçiyor işte bir tank gibi
İnsan gitmek istedi mi gitmeli aslında gideceği yere
Eve geç kalma telaşıyla, tutan olmamalı
Tan vaktinde gitmeli, yıldızların ağlamadığı zaman
Sabah gitmeli gün yeni aydınlanmaya başladığı vakit
İşçiler telaş içinde ekmek kavgasına düştüğü vakit
İşte o zaman biri eksik diye fark eden olmaz
Biri eksik artık
Biri eksildi
Kayıt Tarihi : 22.3.2008 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ah başımı iyiden iyiye sızlatan ağrı
Ben senden vaz geçtim de, sen benden vaz geçemiyorsun
Nedir aramızdaki bağlılık'
kentler tüm varlıklarıyla duygularımıza kök salmıştır bir kere. içinde yaşayanları bütün olarak görmeyen gözlerimizi tek tek nasıl da sayar oysa. oysa bütün gitmeler biraz da kendine dönüşüdür insanın. aranan bağ sevgili değil, sevgilide gördüğümüz kardelen inadıdır sanki...
'Gitmek şimdi hangi ölü hücreyi diriltir
Ne zorluklara gebe insan, ne zorluklara
Bu kentin bana ihtiyacı var gibi, tutukluluk yaratıyor
Bütün yaratıcılığımla savaş vermekteyim
Artık savaştıkça yorulan diz kapaklarım elveda demeye başladı
Buz kesiyor, buz damlatıyor masumane duygular
Lice’nin yarasıdır yaram, Lice kadar mahsun'
gitmek yaralanmayı ve yaralamayı göze almaktır. gitmek arınmaktır sanki. oysa ne kadar yaşanabilir ki; köksüz, yurtsuz mülteci duygularla. kendi içimizde gezgin bir ruhun isyanı vurur şimdi yollara, isyanı ırmaklara. şimdi duyduğumuz yorgunluk yaşanmışlıkların toplamıdır... acıların, hüzünlerin toplamı.
'Sabah gitmeli gün yeni aydınlanmaya başladığı vakit
İşçiler telaş içinde ekmek kavgasına düştüğü vakit
İşte o zaman biri eksik diye fark eden olmaz
Biri eksik artık
Biri eksildi'
bütün gitmeler kendimizedir biraz da. bütün gitmelerde eksileniz. kimse anlamasa da gidişimizi içimizde bir kişi daha eksildi. giden gittiğiyle kalıyor, kalan gidenin bıraktığı sızıyla, buza kesmiş yalnızlığıyla.
şimdi hüzünler doğar yollara.
yüreğine ve duyarlılığına sağlık.
dostlukla
TÜM YORUMLAR (2)