Neye Döndüm Şiiri - Harun Kıdı

Gaipten duyulur titreyen bir ses.
Adın bende çığlık gibi bir nefes,
Yokluğu tüm kelimelere kafes,
İnleyen, kurumuş bir neye döndüm.

Ölünmez mi içten tek bir bakışa?
Güneşi yitirmiş zemheri kışa,
Sararmış dala kırık bir kamışa,
Yokluğunda bilmem ki neye döndüm.

Sorarlar bana nedir bu feryat?
Çareler tükenmiş, ümit yok heyhat.
Örtündüm üstüme toprağı kat kat.
Ab-ı hayat candan gidip n’ye döndüm?