Neye Benzemişiz Şiiri - Altan İlhan Arslan

Neye benzemişiz!
Gınalı bir tercümedir korkulan hep.
Neden temayül ederiz ki biz
saf mı değiliz, temiz mi?
Kimiz ki
arı göklerin Allah'ını reddettik.
Sari ruhumuzun aşkına
iki bacak arasına bundan mı düşkünüz?
Ve hep bu iptida ile düne düşman
bugün doğru bir başlangıç kuramadıysak
kaynağına yabancı özürler gibiyiz.

Kendini bilmeyen insan mıdır acaba?

Eli ayağı var gibi
kaşı gözü oynar diye!
Dili ağzında mavzer, belinde hançeri
hep acı sulardan içmiş
neye benzer kaynağından uzak
haram göğüslerin tadında!
İnletmek onuru, seyretmek
çığlığa geçen sarhoşluk mu?
Nedir acaba? Neye benzemişiz!

Dürüstlük ayıp, tövbeler tuzak mı?

Kiloya düşeli darası insanın
Çek'e vadesi onursuz yazalı.
Saklılar belden aşağı kara gölgeler için de
hakka tecavüz zevk mi soruyor?
-Yüksek kaldırım verir cevabı-
Yüksek ahlakın akmalı suyu;
Yüksek insan!
suyunda zevk-i taraf bilinir!
Biri yerin dibinde onursuz güya
diğeri parasının ederinde
zevk ile alıyor her kuruşun tadını.
Bu böyle biline, bu en çokta böyledir.
Neyiz acaba? Neye benzemişiz?

Herkesin ederi, derdi ne?
Bir fark mı görüyor etinde
birinin kuşu altın diğerinin taşşağı.
Hüküm mü ediyor insanlığa o!
Adam mı? Kadın mı? Kimdir bu?
Riyadan aşağı, yalandan yukarı
İnsan mı varmış!
Mezarlar söylesin öğüttüklerini.