Neydin Sen Şiiri - Abdurrahman Kaan Köker

Neydin sen?
Yalancı bahara inanmış
narin bir yaprak mıydın?
Papatyaya ağır gelen
çiğ damlası mı?
Anka mısın yoksa
küllerinden
yeniden yeniden
varolan?

Uçsuz bucaksız çölde
umutsuz bir vaha mıydın
gözlerini kaybeden Mecnu’nu bekleyen.
Yoksa Leyla mıydın zalim kraldan
aman dileyen.
Belki iç titreten bir namesin
belki de sarsan mısralarsın
ya da olur olmaz yerde
akla düşen hayalsin
belki mavisin
deniz kadar
gök kadar
belki yağmursun
belki kar
ama değilsin
asla kaçılan
hani zevkle şöyle altında
ıslanılmak istenen.

Hadi doyumsuz
bir kumsal olarak bitirelim
şimdilik seni,
geceleri ateşler yakılıp aşk şarkıları
terennüm edilen
ha bire
berrak köpüklerle yıkanan sıcacık bir kumsal...