Ne'ydim Ne Oldum Şiiri - Ahmet Karataş

Kâlû belâda bir ruh-u pak idim
Adem oldum nehyi-taam yedim
Kovuldum cenneti a'lâdan
Yere indim fanî-can oldum

Sûlb ile taşındım a'lem-i rahme
Bir damla kan iken a'lâk oldum
Girdim aheste hergün halden hale
Muhtaç kula muhtaç kul oldum

Ömür dedikleri handan geçtim
Çile dedikleri meyden içtim
Gün oldu kendimden geçtim
Bir Havva kızı ile birlikte biz oldum

İmtihan için gelmişken dünyaya
Kapıldık türlü türlü hûlyaya
Benlik peşinde kaybettik gayemizi
Maddede zengin manâda müflis oldum

Her an ölüm yok gibi yaşadım
Tatlı tatlı fısıldayan nefse aldandım
Ömür hiç bitmeyecekmiş sandım
Azrail gelince çaresiz teslim oldum

Soğuk taş yatakta yudular
İki arşın kefen bezine sardılar
Toplanıp musallaya koydular
Yalan dünyadan göçenlerden oldum

Omuz verdiler tabutumun koluna
Komşu akraba düştük kabir yoluna
Koydular beni de toprak çukura
Sonunda aslına dönenlerden oldum

Yeşil yaprak idim hayat dalında
Sararıp soldum hazan ayında
Ecel dedikleri son beni de buldu
Geldiğim toprağa geri iade oldum

Kabir hayatı bilinmez bir alem
Ya cennetten bahçe ya da cehennem
Nekir münker edince türlü suâl
Lâl oldu dilim cevap veremez oldum

Sûra üfleyince Melek İsrâfil
Dökülecek yıldızlar hep bir bir
Taru-mar olacak cümle bu alem
Bilmem ki ben o an ne hâl oldum

Berzahta ne kadar kalırım bilinmez
Rahmanın hikmetinden sual olunmaz
Mizandan,sırattan geçmeyen kazanmaz
Defterim soldan verilirse perişan oldum

Gayrısını Rabbim bilir bana muamma
İyilik yap dünyada kul ol Rahmana
Sen gelmeden kimler var dı dünyada
Manâda âlem ,tenbedende can oldum

Âlemi sığdırmış bedene el-Kadîr olan
Ders alsın bu sözden arif olan !
Mutlak olan Halık'tır gerisi yalan
Gör ezelde ne'ydim ne oldum