Neydim,ne hale geldim Şiiri - Yavuz Erdin

Gönül hanemde ne kadar varsa eleyip bitirdim unlarımı.
Hayalkırıklığı duvarına astığım eleğimle birlikte bıraktım geride umutlarımı.
Kime bir yudum sevgi için açtıysam avuçlarımı.
Kalbimi tuzla buz edip yokettiler rüyalarımı.

Kabul ettim artık tek başınayım şu hayatta.
Seviyorum diyen herkese kanmayacağım aptalca.
Anlıyorum ki bu zamanın sevdaları hep çıkar içinmiş.
Gerçekten yüreğini açıp seveni bulmaksa bir mucizeymiş.

Yazıkki Rabbim bu mucizeyi bana ihsan etmedi.
Hep çıkarcı ve düzenbazları hayatıma gönderdi.
Onlarda bu yüreğe dünya kaç bucakmış gösterdi.
Şimdi soruyorum sizlere bu garip artık sevebilirmi?

Şu dizeleri yazan birini taşa döndürdünüz helal size.
Yok bir sitemim demeyeceğim konuşacağım ulu orta hepinize.
Hani birinizin içinde ufacık bir vicdan kırıntısı kalmış ise.
Pişman olup yapmazsınız bana çektirdiklerinizi kimseye.