Neydi o, o neydi.
Akşam karanlığında göremedim.
Ne bir tekir sokak kedisiydi…
Ne de yağmurdan ıslanmış bir sokak perisi…
Ne ışık saçıyordu çevresine.
Ne de ağlayışları duyuluyordu.
Ha incecik de olsa sesi duyuluyordu.!
Kısık, isyancı, bağırmak isteyip de bağıramıyormuş gibi.
Bir inilti…
Neydi o, o neydi?
Yoksa karanlıkların efendisi mi?
Ya da gökyüzünde dolaşan bir ruh
Kim bilir belki belki de ölüm meleği
Hava aşırı karanlık göremedim bilemedim
Sokak lambaları var sadece ama onlarda belli ki isyan etti.
Bir de o, o neydi. Karanlıkta seçemedim.
Karanlıklar her zaman gözlerimizin önünde varlar.
Perdeler bir türlü aşağıya inip de aydınlığa izin vermedi
Derken neydi ey dost o gökyüzünde uçan neydi?
Neydi o ıssız, kuytu köşede ağlayan
Yoksa rüzgârın ıslığa âşık nefesi…
Neydi ey dost söyle neydi,
Gözlerime perde inmişti, karanlıktı…
Göremedim.
Ha bir de… Neydi o bedenimi yaran neydi
Ruhumun kollarından tutup da semalarda dolaştıran
Neydi ellerimden tutup da sonsuzluğa ulaştıran
Karanlıkta seçemedim…
Gözlerim görmedi…
Ha bir de unutmadan
Neydi o, o neydi?
Gözlerimdeki kanlar…
Ardından gitti…
Kayıt Tarihi : 21.1.2008 20:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkının burcu burcu açan goncalarıdır
TÜM YORUMLAR (1)