Uzun uzun susmak, susabilmek,
Huzura el uzatmak mı yoksa?
Yoksa ki; bu karşılıklı susmalar,
Kucaklaşmak mı ruhunla?
El sesleriyle, ıslık sesleriyle,
Samimi gülüşleriyle gençlerin,
Türkünün mısralarını bağlayan,
O tatlı nefesleri almaları mı susmak;
Sevdayı hissederlerken yüreklerinde.
Susabilmek Sevda'yla...
“Hişşş” diyebilmek aldığın solukla diline...
Neydi ki susmayı bu kadar eşsiz kılan?
Nefesine ses katmadan,
Anlam yüklemeden aklınla nefesine,
Öylece içinden, kalbinden geldiği gibi solunan...
Hissetmek mi seni, susmak?
Rüzgarın çiçeklerle çaldığı şarkı gibi.
Susmak; değil ki bitmesi, söylenecek kelamların;
Aksine, haykırmaktır bazen susmak;
Gözleri gözlerimde, aklı aklımdayken,
Deliler gibi çığlık çığlığa susmak!
2014.01.29 21:45
İlhan SağKayıt Tarihi : 29.1.2014 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok şahane bir paylaşım kutlarim şairim
TÜM YORUMLAR (3)