Neydi esrarın ürpertisi!

Gün içinde
Nedenini bilmediğim
Bir sıkıntı sinemi yalnız bırakmıyordu

Yüreğim
Çok daralıyor,
Mekânlar dar geliyordu

Muhabbet
Edeceğim, bilinmezliği
Serdedeceğim bir dost aranıyordum

Kimseyi
Üzüntüye gark etmeden
Bir tedirginliğe mahal vermeden

Vehimleri
Davet etmeden
Sessizliğimde çözmeyi diliyordum

Çünkü
Biliyordum sevilen için
Üzülmenin, onun kederini üstlenmenin

Vefayı
Hissetmeni, şefkati
Seferber etmenin naifliğini

Metaneti
Öncelemenin
Seyri âlemdeki mümtaz serüvenini

Sevginin
Güzelliğini,
Fedakârlığın ülfet sunan serinliğini

Hamiyetini
Sürurdaki yüceliğini
Çilenin aşk için hususiyet arz ettiğini

Çekildim
Sakin ve sessiz köşeme
Başlamıştım düşlerimin deşifresine

Hayrın
Umut içinde neticelenmesine
Nasibin takdir edilerek ruhu bulmasına

Zaman
Anlar içinde nefes alan
Ben olgusunda acizliği sorgulayan

Kalbin
Ritmik senfonisinde
Nağmelerin eşsizliğinde esrar perdesinde