Kaç kere topladık yerlere düşen,
Kırılan, dağılan kendimizi?
Kaç kere başladık hayata yeniden,
Tepe ters savrulduğumuz yerden.
Çok sevdik, belki de sevemedik yeterince.
Ya da sevdiğimizi sandık.
Bir heves miydi, neydi sevmek?
Sanmak mı?
Zorunluluk mu?
Sahiplenme mi?
Sahi neydi?
Yoksa hiç sevmedik mi?
Bilemedik mi nasıl seveceğimizi,
Önce kendimizi.
Bi telaş içinde koşuşturup,
Birlikte büyümeye çalışırken
Yabancılaştık...
Aykırı düştük,
Ayrı düştük,
Koptuk,
Unuttuk.
Yaşanıyor ve unutuluyor.
Nereden mi biliyorum?
Çünkü;
yaşadım ve "unuttum! "
26 Şubat 2012
Nesrin PekinselKayıt Tarihi : 21.12.2013 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!