Neydi Şiiri - Araf Maruf

bir sıkımlık canınla
soframa aş olmaya kalktın
yetmedi evimi ocağımı yaktın
haydi manyaksın anladım da
öyle durup dururken
içime akman neydi.

sanskritçeden yaptığın çevirilerin
ruhuma katkısını tartışmayacağım şimdi
karışık tost yediğimiz günlerin de derdinde değilim
hatta bulaşıcı hastalık zamanları
avucumda dans edip
sonrasında kirlettiğin saçların da umrumda değil
etimi cımbızlayıp
üstüne yumurta
kırman neydi.

şimdi şarkılar hasta
şiirler sessiz
bir yeşil ülkenin kapısından kovulmak üzereyiz.
çiçekler çiçek
öküzler öküz de
parmaklarımı
yalaman neydi.

ne kadar anlatsam kabuslarımı
duymazsın elbette sus puslarımı
silip süpürmek var tüm kaslarımı
bakarken gözüme ağlaman neydi.

bilirsin ördekler nizamî hayvanlardır
en düzgün duvarların dahi bir kusuru vardır
düşünüyorum da
bir kalbur saman olmak ne kadar pahalı
bir avuç insan olmaktan.
oysa elim eline her çarptığında
daha fazla insan olurdum
veya nefesimi her çektiğinde içine
daha mı artıyordu değerin
veya istanbul olsaydı başkentimiz
karnımız daha mı fazla doyardı
bilemiyorum …
bilemiyorum işte
mutluluğa kaldırırken kadehleri
boynumu
ısırman neydi.

iyi bir insanın maliyeti ne kadardır bilir misin
peki karıncalar neden farklı farklıdır?
içine çadır kurduğumuz bedevî sarayları
tüm coğrafî terimler
kalburüstü senfonik icatlardan nasiplenen saçlarım
komşu köyün açları…
bunları da bir kenara bırakalım.
lüzumsuz değilken lambayı
karartman neydi.

bırak kafasına göre takılsın saatler
bırak nefes alsın gemiler
körebe oynayan çocukların
bağlı kalsın gözleri
dokuz bilinmeyenli denklemler çözülmeyiversin zihninde
ve şiir uzasın mahşere kadar
kelimeler öksüz
cümleler yetim kalsın tamam da
bodrum'a sırtını dönüp
dilimde dolaşman neydi.