Giderken düşündün mü ardında bıraktıklarını?
Neydi ağladığım, beni kahreden neydi?
Küserken duvar kesildiğim,
Severken coştuğum neydi?
Sessizce gittin sevdiğim
Bir veda bile edemedik.
Oysa konuşacak ne çok şey vardı!
Uçurtmamızı gezdiremedik göklerde
Ve yüreğimizi açamadık poyraza karşı.
El ele verip, meydan okuyamadık acılara…
Uyu sevdiğim, huzur içinde uyu
Bil ki yüreğim atıyor senin yerine de
Unutmayacağım acıyla gülen gözlerini…
Hülya KandemirKayıt Tarihi : 22.12.2005 14:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hülya Kandemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/22/neydi-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!