Ney.ZEN Şiiri - Erdogan Verim

Bir yanık Türkü tadında
Uzun havada Bozlak ve Hoyrat
Sevdaları hep içime çektim
üfleyen olmadı bir kamış gibi
BELKİ BEN DE İNLEYECEKTİM.

Her güzel Türküyü sanki ben yaktım
Her güzel Şarkıya sazdım
İyi bir kamıştım kendime kızdım
ÇIKARTTIĞIM NAĞMELER
DELİRTTİ BENİ

İnsan dediğin kamışa benzer
İNSANI DERT ÜFLER
NEY İ DE NEYZEN
İçimde bir nefes var üfleyenim yok
Bir REBAP SESİ Ney sesi arar
SANKİ Bir NEYim NEYZEN im yok.

Kamışa dokuz on delik açmışlar
ÖNCE EĞRİ Mİ DOĞRU MU ONA BAKMIŞLAR
İÇİNE BİR DERT BİR NEFES SALMIŞLAR
Ağzını yontup tabanını düz bırakmışlar

YARADAN ÜFLER DOĞRU KAMIŞA
BİR NAĞME YOLLA SARIKAMIŞA
AH.. NENEN ÖLSÜN SARIGELİN AMAN.
SUBATAN DİGOR ADİLCEVAZDA
NEY OLDUM ÖTTÜM BEN BİR BAKIŞA.

Her kamış Ney olmaz
Her kamış üfleyen Neyzen
Benim derdimi bir tek o dinler
Islak toprak kokulu seccadem..

Bir serin yeşilde mavimsi bir göz
DIŞIM KÜL TUTAR İÇİMDE BU KÖZ
Van Gölünde akan suda bir kuş sesinde
bırakmaz insanı derin uykusunda
BİR DÜŞÜN ARDINDAN AĞLAMIŞIM BEN
SAZLIKLARDA BİTEN BİR KAMIŞIM BEN.