Ney İdim Ben Ney Oldum Şiiri - Ercan Baş

Ney idim ben ney oldum, ben bu yolda pir oldum,
Rahmetin deryasını, ben bu yolda tez buldum.
Bir yudum su içilen, gümüş kulplu tas oldum.
Çıkmaz yoldan tez döndüm, ben bu yolda has oldum,

Toprak toprak kil oldum, ırmak ırmak mil oldum,
Karanlık gecelerde, lamba yakan pil oldum,
Damla idim göl oldum, gölde yüzen sal oldum,
Aşkından yananlara, susuz çölde sel oldum.

Ney idim ben ney oldum, ben bu yola baş koydum,
Kızgın çölleri aştım, kurda kuşa aş oldum,
Sıma sırma taranan, saçından bir tel buldum
Dağları dele dele, deli divane oldum.

Ateş idim köz oldum, görmeyen bir göz oldum,
Dil bilmeyen mecliste, dinlenen bir söz oldum.
Ağaç idim dal oldum, rüzgardan sersem oldum,
Çiçek açan güllere, arı oldum bal oldum,

Sazlıkta bir saz oldum, siyah saçlı kız oldum,
Usta elde yapılmış, üflenen bir saz odum.
Gece üfledim durdum, gündüz üfledim durdum,
Ben bu işi çok sevdim, ney idim ben Ney oldum.