bugün bir ses duydum
sese yürüdüm
karşıma
dokuz boğumlu bir kamış çıktı
büyülenmiştim
bağlanmıştım
üflenen ses,
ses bendim..benim derdim
hüznüm ve yalnızlığım
nasıl bir yakarış
bir çağrış
bir davet yaşıyordum..
saba makamında
mukaddes ezanlar gibi
iniyor ruhuma.
doğum ve ölüm çizgisi
ney sesi…ney sesi
hep sevgi…hep sevgi..
ölmeden ölmek
ölmeden içimizdeki kötüyü
öldürmek
içimizdeki egoyu bencilliği,
çirkinlikleri yok etmek …
ney sesi,
sur sesi.
ney sesi İsrafil in sesi.
ölümsüzlük için
yeniden başlaması insanın,
selam yurdunun kapısından.
doğmuş..büyümüş…yanmış..
insan bir yola çıkmış
zindanda insan
bir ney sesi ile kurtulmuş..
öteleri gördüm bugün
bugün bir ses duydum
saplanıp kaldım inceden ince,
dokuz boğumlu kamışın
ruhumu gezdiren sesine…
Mustafa kaya
29.10.2005 / m.ü.i.f
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 29.10.2005 04:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğinin götürdüğü yere git derler ya..kimi gider yaşar kimi gidemez yanar..
tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)