Newroz dört yaşında bir kız idi…
Newroz, Newroz'u bekliyordu;
beş yaşına girmek için…
Yıl:1988
Mart ayı,
Newroz'dan birkaç gün önce,
Halepçe'de,
Küçük ve tatlı bir çocuk,
Parmağıyla,
Neşe ve mutlulukla gösteriyor:
“–Baba, işte uçaklar geldiler! ..
Uçaklar, uçaklar! ..”
Baba,
Halepçe'nin semâlarına bakıyor,
düşünüyor, kaygılanıyor…
Acep bu habersiz misafirler niçin geliyorlar?
“–Hawaar! .. Haawaaarrr! ..”
Kara bulutlar! ..
Tufan bulutları! ..
Uçaklar ardlarında bir duman bulutu bırakıyorlar,
Ve yüklerini Halepçe üzerinde boşaltıyorlar…
Newroz boğuluyor:
“–Hawaar! .. Haawaaarrr! ..”
Newroz, dört yaşında bir kız idi! ..
Newroz, Newroz'u bekliyordu;
beş yaşına girmek için! ..
Newroz, dört yaşında bir kız idi! ..
Newroz, Newroz'u bekliyordu! ..
Newroz'un babası etrafına baktı,
Newroz'u kucağına aldı,
ve ona sarıldı…
Ama Newroz'dan, ses-sedâ çıkmadı! ..
Baba titredi,
boğazı kurudu,
dili tutuldu:
“–Haa! .. Haaaii! .. Hawaar! ..”
Nefesi çıkmadı,
dizleri tutmadı,
başı Halepçe'nin toprağına düştü! ..
Artık Newroz,
neşe ve mutlulukla:
“–Baba, işte uçaklar geldiler! ..
Uçaklar, uçaklar! ..”
diyemiyordu…
Newroz, dört yaşında bir kız idi! ..
Newroz, Newroz'u bekliyordu;
beş yaşına girmek için! ..
17 Mart 1999 Çarşamba, 01:40
Muhammed Said İpekKayıt Tarihi : 17.8.2012 00:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Halepçe katliamının 11. yıldönümünde tıpkı önceki yıllarda olduğu gibi Halepçe peyzajları tüm keder yüklü bulutlarıyla çökmüşken üstüme, bu mısralar aktı kalemden kağıda...
TÜM YORUMLAR (1)