Newr-i çeşmin böyle sű zân mıydı mâ ...

Newr-i çeşmin böyle sûzân mıydı mâh-ı dil-rübâ
Yandı kalbim öyle bir yükseldi âh-ı dil-rübâ...

Kays'a Leylâ gösterirmiş dâimâ vefâ-yı hakk
Görmedim senden vefâ bende-yi Şâh-ı dil-rübâ

Olmaz idim sana meftûn amma ettim bir nazar
Aldı ol vâkit karârım çeşm-i siyâh-ı dil-rübâ

Göz yumup her nâzına çektim eyvallâhı ben
Olduğumdan beridir rehvân-ı râh-ı dil-rübâ

Mustefa sen âşık-ı cins-i latif olmuş iken
Aldı benden dil-i mecrûhum İlâh-ı dil-rüba

Açıklama:

Beyit:Ey gönül alan ay yüzlü sevgili senin gözlerinin nuru böyle yakıcı mıydı? Gönül alıcı âh öyle bir yükseldi ki kalbim yandı.
Beyit:Ey gönül alan Şâh'ın kölesi Sevgili ben senden vefâ görmedim. Halbuki Leylâ Mecnûn'a gerçek bir vefayla bağlıymış.
Beyit:Ben sana kolay kolay tutulmazdım ama gel gör ki bir kere sana bir kere baktım. İşte o zaman kararımı almıştır gönül alan siyah gözlerin.
Beyit:Ben gönül alıcı bu yolun(aşk:râh-ı dil-rübâ) yolcusu olduğumdan beri senin söylediğin her şeye ettiği her naza 'eyvallah' dedim.
Beyit:Ey Mustafa sen cins-i lâtife aşık olmuşken gönül alıcı Tanrı benden yaralı gönlümü aldı.