Nevzat Yazıcı Şiirleri - Şair Nevzat Yazıcı

AZRAİL GELMEDEN GEL

Kör olayım elime, değerse başka bir el.
Tırnaklarım sökülsün saçım dökülsün tel tel.
Ömrüm olsa da heder, düşünme eller ne der,
Ne olursun bir tanem, Azrail gelmeden gel !!!

BAŞBAKANIM

Senin için çok şey yazıp çizildi,
Bende naçizane şiirler yazdım.
Sonunda aklıma, bu fikir geldi.
Ne hikmetse yine ulaşamadım.

BECEREMEDİM

Ben seni bırakır giderdim amma!
Kalbimi yanımda getiremedim.
Sen beni o kadar; çaresiz sanma,
Deli gönlüme söz geçiremedim...

BE GAFİL

Makam ile adam olmuş, be gafil.
Yaratan'dan yücemidir makamın.
Ey seni zavallı; ey seni sefil,
Makam gitsin, bak kalır mı adamın ..!

Kurşun gibi! yüreğime saplandın.
Bunca zaman nerelerde saklandın.
Dudağımdan hiç düşmeyen duamdın.
Hiç mi" bana acımadın be kâfir,

BE KÖR OLASI
Gecenin yarısı, zifir karası.
Yine tazelendi gönül yarası.
Kim bilir nerdesin nerelerdesin,
Yeter artık dön gel, be kör olası..!

Ne derdin var, başın düşmüş önüne.
Hüznün; üzüntün aksetmiş yüzüne.
Üzülme ey kömür gözlüm üzülme,
Her kışın sonrası, bahardır yine...

Acılara teslim etme kendini.

BEN YERİNE AĞLARIM

Yıllar sonra rastladım çocukluk sevgilime
Başını öne eğdi bakınca gözlerime

Dedim ne oldu sana döndü kaldı öylece

Dost var derisi, beş para etmez.
Dost var dostluğuna paha biçilmez.
Dost var dostu için" canını verir!
Dost var dudağına su dahi vermez...

Şair Nevzat YAZICI

Gönül bağı kan bağı akraba bağı dedim.
Gözümün önündeki tuzağı göremedim.
Her yüzüme gülenle dost olmayı bildim de,
Beni sırtımdan vuran alçağı bilemedim..!