Nalan,ne olursun ağlama!
Uyan bin yıllık yorgunluğundan
Umutlar kanatlı olur
Bak gökyüzünden kırlara
Çiçeklerimizi bir şehir öldürüyor
Onlarla bir yaşam der
Sen yanlızlığımın ismisin Arife
Kördövüşüsün yüreğimin
İntiharısın gençliğimin
Begonya kokar senin hasretin
Çınardan medet ummak
Yağmurum pencereme vuren sesiyle sabah oluyordu
Ve sen yine uzaklara sürgün bir şaire ilham oluyordun
Metropolit bir şehrin ışıklarında gün ışırken,
Yine sana yazıyordum mısralarımı
Bir iksirdin tüm bedenimi sarmalamıştın
Suskun ve solgun bir akşam vakti
Yüreğime pınarları getirdin
Suskun ve solgun bir akşam vakti
Yüreğime hazanları getirdin
Suya düşen bir yaprak gibi
Yusufum Gitme sonsuzca ırağımıza
Ziyanla aydınlat bozkırımızı
Rüzgar yoldaşa seslen de biraz
Türkümüzü yaksın, boran getirsin
Yağsın yağmurun çorağımıza
Aşımız bitmeden soframız daha
Küçükken sandaletlerimiz vardı
Dünya ayaklarımızın altındaydı sanki
Mutluluk ucuzdu o zamanlar bizim için
Her şey baba sevgisinde gizliydi ya da ana kucağında
Büyüdük,sindirmiştik içimizde alev alev yanan dertlerimizi
Hıçkırıklarımız sessiz ve ürkekti,duyulmamalıydı...
Sevdiğim kadın Hümeyra
Ey aşk bencili Hümeyra
Filistin gerçeği Hümeyra
Çeçen dilberi
Vurulup yatarken yanında Küçük Yasin
Ey Urfa!
Hem şanlı hem ihtişamlı şehir
Bağrına kaç yiğit hançerini dayadı
Kaç Dewreş düzenine kafa tuttu
Kaç Xece matemine ağladı
Kaç Çilo yasını tuttu
Yakamoz misali karanlıklarda
Gölgen oldum aralıklarda
Hafiye oldum dar sokaklarda
Hep seni aradım, ama sen yoktun
Şair oldum hep seni andım
Kaktüs susuzluğuma hasret yağmuruydun
Vaha talihine uzak...susamıştım!
Umutsuzca seni beklerken
Fırtına oldun kimsesizliğime
Sen de kancık çıktın tilki dosluğuyla masum
Gece sessizliği bürümüştü sahrayı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!