En büyük düşman,
İçinden çıkan düşmandır.
Daha büyük düşman,
İçinde duran düşmandır.
Bunu bilen bin pişman,
Bilmeyen daha pişmandır.
Önce vazgeçtim vazgeçmekten
Öyle sürdü hayat
Bazen kaldım ıssız yollarda
Bazen karıştım kalabalığa
Gün geldi uzaktan seyrettim hayatı
Gün geldi seyrettim hep uzakları
Sen hiç aşık oldun mu
Kalbin sızlar
Kemiklerin sızlar
Herkes görünmez olur
Herşeyin anlamı değişir
Gözlerin yalnız onu görür
Kalu Bela'dan beri, ozleyis icinde ruh
Vuslatla cosmak icin, bekleyis icinde ruh
Bir cusseye hapsolmus, serzenis icinde ruh
Sahibine giden yolu, gozleyis icinde ruh
Dunyayi kurtarmak icin mi gelmistim
Yikilmadan durmaya calismakla gecirdim hayati
Sikayet ettim, isyan ettim, bazen vazgectim
Ama hep icimde yetistirdim bir umit parcasini
Helal olsun felek dedim, ince ince cizdin
Lakin yanlis hesapladin benim bitmeyecek sabrimi
Ayriligin sebebi yok
Ayrilik da yalnizlik gibi
Zaten yalnizlik, ayriligin cocugu degil mi
Sen'den ayrildim ayrilali
Yalnizligimla bogusuyorum
There was a man with principles but his heart was aching
He sprinkled them over a white paper, his hands were shaking
He found an envelope in his drawer that he kept for years
Folded the paper inside, sealed it, with best of his tears
He had made so many mistakes yet endured to live
Bir günüm değil, hergünüm senin olsun
Senin bir gülüşüne, varlığım feda olsun
Ayaklarının altına sermiş cennetini yaradan
Benim yerim daima, dizlerinin yanı olsun
Sen rabbimin rahmetiyle, bana ulaştığı yolsun
Hem Onun emaneti, hem koruyucu meleğisin
Birgun anne, birgun sira bize gelecek
Iste o zaman, bu dunya cok degisecek
Sen hic uzulme, tasalanma annem
Evladin dogru yolda, en onde yuruyecek
Olur ki yikilirsam bu yolda, sen yine uzulme
Cunku anne, evladin bosuna olmeyecek
Yeni bir baslangicin safaginda
Dunyanin yuvarlak olduguna aldirmadan yuruyorum
Belki ayni yerlerden tekrar gececegim
Belki daha tecrubeli
Belki daha akilli
Belki daha duygusal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!