Nevzat Şiiri - Oktay Kocagöz

her gören bilmez iyi bakan bilir
önce lodos yiyen karlı dağın tarafı erir
eriyen sadece kar olsa iyi
ansızın
aklıma geviş getiren mazi gelir

bir kadın beni çok sevmişti
ben de istesem onu daha çok sevebilirdim
biliyorum vuslatsız aşkın sınırı çok
ve o sınıra henüz gidilmedi
zaman bana çok erken zaman geçmişken di’li
bütün ölümler ve
çabucak işgal edilen kalbim gibi

her dem
“balıkların kaygan haliydi” nevzat
ben ona bakarak büyüdüm, o kadınlara
o avcısıydı “erken manzara”
ben ise,
ilmek ilmek ördüm sevgiyi aşka

bir kadın beni çok sevmişti
istesem onu daha çok sevebilirdim
ihtimal bu ikimizi de aşktan öldürebilirdi
ölmek değil maharet sevgilim
maharet yaşamak
tumturaksız ve yalansız
bir kuş ki yürürken kanadını arsız