Nevula Güneşim Şiiri - Emre Arslan

Sen Ey! sukut libaslı güzellik,
Munis tavr ile settareli hırçın edalı,
Bir kelebek kadar narin ve nazik,
Bir kelebek kadar ani, davudi bir hayal...
Enzar eskatta, nazarın ayn-ı cehennem,
Enzar eskatta, nazarın ayn-ı cennet,
Madem, sen bir cilve-i şems-i cemaldin,
Madem, sen bir aks-i sada-i hüsndün,
O halde; ben seni görmemeliydim…
Hicran facian uğradı uğrayalı bana,
Van şehri ruhumun depreminden aciz kaldı...
Giderken ruhumda senden bir gedik açtın...
Sensizlikten kaçış sirenleri çalıyor, ahh sen nerdesin
Haykırışlar geliyor kalbimden kulağıma
Kalbim, aklım, ruhum, nakıs fikrim, ahh sen
Derinlere gömüyorken ta ki görmeyeyim
Sana bağlı olan ben zaten seninle en derinlerdeyim...
Yine sancısı tuttu yüreğin yine çaresiz bir isyan,
Değişmeyen ve devrilmeyen sen, sana teslim olan habibin olan ben
Mahbub-u kulubum, sırrım,sevgilim, hevesim, hem efendim …