Nevruzda Memleketim Şiiri - Yaşar Cerit

Hayat sürer mevsimler değişir,
Yüksek yüksek tepelerde,
Baharın ayak sesleri belirir.
Köpük köpük salınır kar suları,
Menekşeler sümbüller yetişir.
İlkbaharın çiğ damlaları,
Sabahlara düşer an gelir…

Kentlerde fabrika önlerinde,
Nevruz ateşleri yakılır,
Ne güzel şenlikler düzenlenir.
Tüm halkların kardeşliğinde,
Yanan ateşin kıvılcımları;
Etrafa savrularak çöreklenir…

Bu toprakların mistik tarihine,
Tutkulu sevdalar hiç bitmez ki,
Demirciler örslere çekiç indirir,
İşçi tulumlarıyla marşlar söylenir,
Emekçilerin ayak seslerinde,
Ve kardeş türküleri eşliğinde;
Omuz omuza halaylar çekilir…

Güneş gözleri kamaştırır toprak güler,
Yanıp tutuşan ateş bir sevgi selidir.
Barış tohumları savrulur memleketime,
Bir rüzgar çıkar saçları karıştırır,
Perçemleri gülen yüzlere bindirir,
O nasırlı ellerden bereket fışkırır;
Ve bu kutsal topraklara,
Gün gelir barış tohumları ekilir.