Nevruzda Barış Şiiri - Zekeriya Terzioğlu

Ve güneş bugün bir başka doğuyor yurdum semalarına,
Kızıla çalan sarı saçları beliriveriyor henüz erken,
Ve ardından dağları aşıyor omuzları,
Tüm heyecanla beklerken.

Bir anne şevkatiyle bakıyor yavrusu tabiata,
Ve sırasıyla uyanıyor zambaklar,sümbüller ve papatya.

Şevkat ışınlar topluyor kıştan kalma bembeyaz yorganları,
Yemyeşil çimlere bırakıyor karlar bembeyaz koltukları.

Yükselen çığlıklar bülbüllerden gelen bahar melodileri,
Bembeyaz tomurcuklar süslüyor bugünlerde heryeri.

Çocuklar eşlik ediyor bülbül cıvıltılarına bugün,
Tabiat şarkıları etrafında başlayan binbir düğün.

Bir uyanışa,dirilişe şahit oluyor gözler,
İzaha yetmiyor bu saadeti anlatmaya sözler.

Ormanlar yemyeşil,deniz masmavi,bahçeler rengarenk,
Ve hiç bir masal bu ihtişama değil denk.

Ali Ahmet ve Ayşelerle doluyor etraf,
Tüm güzelliklerde aynı heyecan,her yerde aynı mutluluk,
Bugün herkes mutlu,kimsede yok burukluk.

Yemekler pişsin,şarkılar söylensin,süslensin tüm bahçeler,
Çocuklar sevindirilsin,hatırlansın büyükler,

Bugün konuşulmasın savaş,sussun artık silahlar,
Kaldırımlara akmasın artık nehirden kanlar.

Bu uyanış davet olsun barışa,
Kahkahalar düşsün her karışa.

Bembeyaz atlar coşsun kırlarda,kelebekler dans etsin,
Mutluluk gelsin,merhamet gelsin,barış gelsin,
Ve heryerde nevruz şarkıları söylensin.