NEVRUZ İLE…
Gözlerim kardeşlik,barış ateşini arar oldu.
Barış ateşinin niçin yanmadığını sorar oldu.
Gelecek o güzel, barış günlerini sayar oldu.
Nevruz ile Kardeşlik,barış … son karar oldu.
Ateş yakılıp üstünden atlanır, demir dövülür.
Yumurta tokuşturulup, kin nefret dövülür.
İnsanlar kardeştir, dosttur…Birbirine övülür.
Nevruz; Sevgi,hoşgörü,dayanışma günüdür.
Sıcaklığı hisseden canlılar topraktan çıkar,
Hava ısınır erimeye başlar dağdaki kar.
Erimeye başlayan karlar ile dereler akar.
Nevruz gününden sonra her yere gelir bahar…
Güneş her gün erken doğar, çok kalmak ister.
Sıcaklığı vurur bedenden akmaya başlar ter.
Hani sıcaklık karşısında demeyecektin yeter.
Nevruzdan sonra sıcak olmaya başlar her yer.
Gece gündüz eşit olur,gün uzamaya devam eder.
Soğuk günler geride kalıp, sıcaklar selam eder.
İnsanlar çıkar, dinlenecek yerlere parka gider.
Nevruzdan sonra şenlenmeye başlar her yer.
Güneş daha dik açılar ile bakmaya başlar bizlere,
Sıcaklığı daha çok vurur,esmerlik çöker yüzlere.
Güneşten kaçıp gölge yer aramak düşer sizlere.
Nevruzdan sonra sıcaklık çöker tüm yerlere…
20.03.2014
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-yazar
Kayıt Tarihi : 20.3.2014 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!