Gördüm onu otururken,
Kervan geçmez bi sokakta o köşe başı cafelerinden birinde, köşe başı bir masada...
Yanına gitmek istedim.
Harlı bi nevruz ateşi gibiydi.
Yanaştıkça yandım, yandıkça yanaştım...
"Merhaba" dedim en çölcesinden.
Merhabası bir vaha gibi belirdi memleketimin ortasında...
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta