Bırakmam Şiiri - Kara Osman Nalbant

Nevruzda esen yel, savurur karı
Bil ki her çiçekten bal almaz arı
Yakıp da kül etse, sevdanın narı
Elimi sürdüğüm gülü bırakmam

Sende olmayanı istemem senden
Kimse ayıramaz, yar seni benden
Can seni bırakıp, çıkar mı tenden
Bu handa tuttuğum eli bırakmam

Bir damla yetiyor doluyor gölüm
Yar bir ayak bassa yeşerir çölüm
Dar yolun sonunda, olsa da ölüm
Sesime ses veren, teli bırakmam

Doğrunun bir adım önünde yalan
Huzuru kaybettik vermiyor bulan
Tatlı söz söylersek, çıkar her yılan
Baldan bin kat tatlı dili bırakmam

Kara’yım ey şeyda ne deyim sana
Bağdaki çiçekler hep senden yana
Kendimi yitirdim, çok kızma bana
Közümü saklayan külü bırakmam