Nevruz Şiiri - Nihal Mirdoğan

Göktanrı ilk defa bir kez gürledi
Altmış türlü hayvan,çeşit çiçekle
Yaratıldın dedi,Türkü derledi
Sen,Türk atasına,eşit gerçekle;

Gerçek kimliğini âtiye taşı
Taşı ki tazelik yaşasın beyler
Milletin kültür ve destandır yaşı
Yanlış adetleri aşasın beyler!

Nedendir Nevruzda niyet edilir
Güllere bahçeye torba asılır
Yakılan ateşte dostluk edinir
Güne bahar dolar,kanlar ısınır

Bu Türkün giysisi, astara ait
Büyük Türk eseri*yazmış,sunmuştur
O günden bu güne destana ait
Ergenekonla gerçek bulmuştur
...Demir parçasını örse vurmuştur

(Ve mitoloji der ki ;)

Oğuz oğlunun üç mevsimi biter
Kışa hazırlanır,erzak birikir
Öyle bir kış ki fazla soğuk artar
Ekmek tükenmiştir,yemek fakirdir

Mağaradan çıkar,sakal buz tutmuş
Ve yürürken yolda,kurt yoldaş olur
Peşine koyunlar,başaklar katmış
Et ye,yün eğir,buğdaylar dolar

Râb, Oğuz oğluna yârenlik eder
Bereketlilik yıl boyunca yeter
Yaz ayı çalışıp ürün gerek der
Velhâsıl o gün bu çile biter

Şimdi bu güne saygı gerekiyor
Güneş başka türlü Türklere doğdu
O günden beri de kutlanıyor
Yozlaşmadan korunan Nevruz buydu

Ruhun tazelenip dostluk devamı
Olup aynı kültür aynı inançla
Destur desin artık çiçeğin gamı
Sen Tanrı dağından sevgiyle çınla

Oğuzkağan,Yavuz,Alparslan isek
Bu millet ki Ata nın çocuğudur
Yeter ki birliği her ân dilesek
O yakılan ateş, dostluk korudur

Nevruz türkülerin,Türklerin toyudur
İlkbahar gününde hilâldir,aldır
Asır geçse bile kültür soyudur
Acunda kopuzu mızrapla çaldır

....Heyy diyen diriliş,dillerde baldır

* Nevruz; Kutadgu Bilig, Divan-u Lügati’t Türk gibi eserlerde büyük bir Türk bayramı olarak vurgulanır.