* ***Nevruz *** Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Öyle bir döngü ki hayat!
Her şeye rağmen,
Hatta savaşlara, kıranlara,
Kuraklığa, kıtlıklara, felaketlere inat!
Bir zerre içinde can cana,
Ateş, su, hava ve toprak…

Güneş dönenceleriyle eylemde,
Can eylemleriyle gündemde,
Hep bir çekiciliğe doğru hareket.
Güneş’i göze alıp,
Gölgeleri ardında bırakarak…

Her bahar yeni bir başlangıç,
Her zamankinden daha sabırsız kardelenler.
Önce cemreler düşer bir bir,
Geçişlerin şifrelerini kırarak…

Tomurcuklar patlar,
Dallar filizlenir,
Gönüller sevdalanır,
Canlılık sarar her bir yanı,
Mutluluk zirve yapar,
Burcu burcu, rengarenk çiçekler açarak…

Nuh Tufanı, zeytin dalıyla dönerken dinginleşir,
Eyüp, sabrıyla tanışır,
Yunus, yunusa sığınır,
Musa asasıyla yarar denizleri,
Ol Şah-ı Merdan Fatma anamızla buluşur.
Ateşle eritilir göğü bakır, bağrı demir dağlar.
Ve gün gelir Türk yurduna sığmaz olur! ! !
Ergenekon’dan göç başlatarak…

Bir yandan yaşam sevinci,
Bir yandan cömert doğa,
Nişanlılar sarmaş dolaş ellerinde kına.
Pehlivanlar harmanlarda el ense çeker, meydan okuyarak…

Türküler yakılır bugün,
Ateşlerden atlanır halay çekilir gibi.
Yenilir, içilir, bir evvelki yıla şükrederek!
Ve her neresine gitseniz insanlığın,
Nevruz anlamlı kılınmıştır,
Hele de Anadolu'da bayram sevinciyle kutlanarak…

18.03.2010 / ANTALAYA