Nevruz Şiiri - İsmail Türkmen

Morla beyazın güzel dansıdır nevruz
Yeşili koluna takıp, dünyaya sunumudur
Hayatı, doğanın nevruz;
Çocukluğumu sevincidir, kara veda edişimde
Kırlara koşup karın terk ettiği
Dağ yamaçlarında topladığım
Çocukluk arkadaşlarımla paylaşımındır
Bahara selam verişidir sevincimin nevruz

Altay dağlarından arala akan kaynak sularının
Vadilerini süsleyen kır çiçekleridir nevruz
Türk soyunun yeniden dirilişine rehber bozkurttur
Nizam vermek için yeryüzüne demir dağı eritişidir
Türk’ün dünyaya dönüşürdü tarihimdir nevruz
Hayata başlangıç, güçlüklere galip gelişin
Dünyaya haykırışırı nevruz,

Dedem korkut destanlarında hünerdir, sözdür,
Orta Asya’dan Anadolu’ya kurulan toydur,
Geç kızların çeyizi, delikanlıların yavuklusudur
Toydur bana, düğündür nevruz
Kardeşliktir, mutlulukların paylaşıldığı
Meydanlara coşkunun yayıldığı
At sırtında ciritlerin atıldığı
Düğündür, eğlencedir nevruz

Anadolu’da kilim, Altay’da halı, Aral’da bağdır
Türkülere nağme, horonlara figürdür nevruz
Türk’tür her motifinde, her toyunda
Bahara selam verişimdir.
Kardeşliği kucaklayışımdır, zayıfı koruyuşumdur,
Dünyada haksızlığa karşı duruşum,
Töremdir, geleneğimdir her rengimle
Toprağımdır suyumdur her kentimle
Eğlencemdir, benimdir nevruz ilimle töremle.