Bir gün Peygamber Efendimiz savaşa gitmişti,
Nevfel'de Peygamberin yanında savaş tutmuştu.
Savaşta İslam Ordusunun en önünde koştu,
Bu savaşta Nevfel okla vurulup şehit düştü.
Peygamber Efendimiz Allah'ın adını andı,
Müslümanlar zafer kazanarak geriye döndü.
Sağ olarak dönenler evlerine gidiyordu,
Nevfel'in annesi oğlum nerededir diyordu.
Kimse ona oğlun şehit oldu diyememişti,
Gelen kimseler eliyle geriyi göstermişti.
Ora ağlayarak Nevfel'in annesi gelmişti,
En son Peygamber geriden geliyordur demişti.
Biraz sonra Allah'ın izniyle Nevfel dirildi,
Ona yeni baştan iki sene ömür verildi.
Yattığı yerden kalkıp Yüce Hakka şükür kıldı,
Nevfel koşar adım anasının yanına geldi.
Onun öldüğünü görenler şaşırıp kaldılar,
Nevfel'i yaşıyor görünce bir tuhaf oldular.
Tarihe yaşayan şehit olarak geçti adı,
Nevfel ondan sonra iki sene daha yaşadı.
Bu esnada onun iki tane çocuğu oldu,
İki sene sonra Nevfel vadesi ile öldü.
Kayıt Tarihi : 21.10.2013 20:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!