Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Yaktı, yıktı bu Neyzern’i haşyet,
Beni aczim ve aczimi hayret.
Aşk u hicranla ettim ünsiyet,
Kendini bilmemek imiş irfan.
Kendini bil sen kimsin herkes kendine bu soruyu sorsun dünyanın sorunu budur
Bütün peygamberler bütün kitaplar bunun içindir anlayana bir söz yeterlidir
Anlamayanlar için bu sorun dünya var oldukça sürüp gidecektir işin özü gerçeği
Bil onu anla onu dinle onun sözünden gayrısı senin yok olmandır gerçek insanın
Görevi de işide yaşamı da budur kimisi yemek içmek için yaşar kimiside onu arar
Tasavvufun, melâmet meşrebinden süzülen mısralar
Neyzen'ce bir üslup ile ötelere dair deruni bir sorgulama ve arayış... Üstada rahmet ve dua ile...
Hani benlikteki hüviyetimiz?
O hüviyet midir bu suretimiz?
Ten mi ayine-i hakikatimiz?
Hangi noktada dide-i iman?
her bir kıt'anın anlamı ve yorumu çok şeyi ifade ediyor.Şairin ustalığı. seve seve okudum. Terkibi bentleri anlamasam da şiir bütünlüğü de güzeldi.Şaire rahmet dilerim.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta