Nevbahar Şiiri - Sinan Aydoğan

Sen, otuz üçünde bir bahar sancısı,
Ben, ellisini çoktan devirmiş gurbet yolcusu..
Senin beni sevmen diyorum nar çiçeği!.
Akla hayale gelmez bir devrim gibidir
Bir Nevbahar vaktinin şafağında
Ilık ılık esen meltem gibidir.
Yeni sözler söylemek lazım demiştin,
Yeni cümleler…
İşte bunlar benden sana bir itiraftır..
Belki okuyamaz, belki duyamazsın
Otuz üçünden gün aldığın o gün
Öyle bir severler ki seni
Bir daha asla iflah olamazsın!.
O lahza, bu mevsimdir işte
Bir adımın son hayalin son deminde
Bir adımın Nevbaharın eşiğinde..
Duymuyor musun rahvan atlarının seslerini
Cümle yıldızlar önüne serilmekte.

Sana diyorum kar çiçeği!.
Benim seni sevmem bu ülkede
Başlı başına bir ihtilal konusudur
Telaşında bir nisan tayfununun
Kaybolma korkusudur..
Benim seni sevmem diyorum
Dünyaya tapanların intihar korkusudur.
Tek tek yıkılacak bütün putları
Olmazların, birbirine dolaşacak ayakları..
En son ihtimal demiştin
Az kaldı vuku bulacak!.
Çaresizlik kristal bir aynadır,
Bütün aynalar paramparça olacak…
Gül diker senin o ellerin
Gülden daha bir evladır gülüşlerin
O goncalar katre değil ummandır
Güller ezelden beridir sana hayrandır

Bizim diyorum kır çiçeği!.
Aynı rüyaya yatmamız
Kıyametsiz bir mahşere bile denk gelse
Bütün dağlar un ufak olsa,
Bir kalburun içinde tane tane elense
Verenden başka kimin gücü yetecek
Kim seni yazıldığın yerden silecek
Sakın meyil etme ellere,
Gayrı dayanamayız biz bu firkate.!
Göz değmemiş düşlerimin tenhasındasın,
Binlerin içinde olsan da fark etmez
Sen ruhuma nakşedilmiş bir mircansın!.
Yoklama ellerinle boş yere
İstesen de oradan ayrılamazsın.
Yeli değmez artık hiçbir boranın
Bedeli peşin ödendi bütün karanlıkların
Sen ay yüzlüm, bir sultansın
Ay’ın on dördü gibi göklerde parıldarsın
Sen diyorum kır çiçeği!.
Sen, kışı gelmez bir Nevbaharsın