Nevbahar Şiiri - Mehmet Çakır

Penceremin önünde, gözlerim gökyüzünde,
Baktığım yıldızlardan, gülmektesin Nevbahar…
Yanakların gül pembe, bir ışık var gözünde,
Bir nazlı ceylan gibi, gelmektesin Nevbahar…

Sen ateş böceğimsin, köşelerde büzülen,
Gece perisi gibi, yakamozda çözülen,
Firkatınla sulanıp, gözlerimden süzülen,
Aşkın gözyaşlarını, silmektesin Nevbahar…

Sebepsiz gidenlerin, yollarını gözlemem,
Bir ölümü istemem, bir hicranı özlemem,
Allah’ın bildiğini, senden asla gizlemem,
Sen zaten gerçekleri, bilmektesin Nevbahar…

Her gece hilal gibi, odama doluyorsun,
Gözlerinden kaçsam da, sen beni buluyorsun,
Bazen namludan çıkan, bir kurşun oluyorsun,
Şu yaralı sinemi, delmektesin Nevbahar…

Bazen yağan yağmurun, buğusunda nefesin,
Bazen esen rüzgarın, uğultusunda sesin,
Biliyorum nasıl bir, girdabın içindesin,
Bir hasret kıskacında, ölmektesin Nevbahar…