Neva Kâr Ya Da My Way Şiiri - Hasan Tan

mahabatta görüldüm ilkin sonra boynumda yağlı bir ilmekle diyarbakırda
alnımı da yarmıştı bir şarapnel annemden saklamıştım ağaran bir kakülle
kurumaya direnen kan lekesiydi güneyimde nuhun gemisine sığınmış ortadoğu
oysa kanı bilmesin ihanet etmeden büyüsün istiyorum rüyalar ve çocuklar
halaya dursun insanlar ele ele tutuşup endülüsten şırnaktan horasana

bilinsin aşka biz bulaştırmadık ihaneti ve suyu biz bulandırmadık
doğrudur hicazdaydı ilk yenilgimiz şimdi şarkta yeniliyoruz özrümüzü
hamzadan öğrendik ne de olsa ölmeyi cesareti bağrımızdaki mızraktan
daha dün gülümsemiştik barışa doğuda davullu zurnalı düz ovalarda
dağları işaret ediyorlar bize yeniden yeniden gencelen ölümleri
nakş olunsun diye ağıtlar beyaz leçekli analarımızın dudaklarında

epey geç olmuş ve af dilemek beyhudedir artık çocuklardan şuaradan yâr
kitapları ikra’ diye açıp kaneviçeli aminlerle dokuyup hışımla kapatarak
yalnızlığın sıkletine sığınmış mağlup dokunsan bin ah edecek dilbaz ruh ile
muharref dizelerden ayetlerden hayallerden musikiden medet umarak
ve susarak kirli savaşlara inan kanlı çağın yüzündeki yalan ifadeye
sığınmanın vaktidir ıtrîye bir kaç gözyaşıyla bir aralık neva kâr

artık ağızdolusu küfürler edip şirazesini bozarak endazesini kırmalı şiirin
ecinnilere gülümsemeden imgelerin ve yalanlarına kanmadan vakanüvislerin
bir yandan frank sinatra dinleyip aşık sümmaniye omuz atmak diğer yandan
lebid gibi çizziktirerek kabenin duvarlarına aşkın ve uhuvvetin resmini
düccane yürüyüşle caka satmak uhuda karşı tozu dumana katp savaş meydanında
gelecekse birdenbire gelsin diye ölüm birdenbire aydınlansın diye bu dünya..