Neva Şiiri - Zafer Altuntaş

NEVA
bu yürüyen sen değilsin
saçlarında mezar dipleri
tadı keskin yollara inat ölülerin
fışkırtan kinimi boğazlandığı uykulardan
kırpıştıran dağları gönlüme
güverince yağmur
ve delirince kadın
kokusunu toprakta duyduğum

bu yürüyen sen değilsin
adımların köhnemiş
hoyrat gülüşlerin nispetinde
ibret almak için pırıltılardan
saklanıp soğuk duvar altlarına
safi bir masumiyetin tecellisiyle
yerilmek ağartısından
kızarınca gün
ve kokunca güneş
gölgesine yüzümü döndüğüm

bu yürüyen sen değilsin
adımların çarpık
tutup nefesimi doğruyu bulduğum
ılgıt ılgıt terleyen gülleri
ve kuş konmaz bahçeleri dikenlerden
biliyorum bu yürüyen sen değilsin
çağıldayınca saçlarında mezar dipleri
kokusunda hala o rüzgar
sevince adam
ve ölünce kadın
cesedini yürürken gördüğüm

Zafer Altuntaş