Nev Bahardan Hazana

Ömrümün son baharı
Kurumuş dal gibiyim
Ben hergün biraz daha
Sararıp solan biriyim

Nasıl geçti anlamadım
Ömürümden yıllarım
Düşündükce çoğalır
Canlanan anılarım

Yüreğimde buruk acı
Yalancı bu aynalar
Hem de büyük yalancı
Dost bildiğim aynalar

Neden bugün yabancı
Yıllardan hatıradır
Yüzde ki bu izlerim
Sanmayın ki gizlerim

Ben yalnız o günleri
O yılları özlerim.
Ömrün bu son baharı
Kurumuş yaprakları
Hazanda hep dökülür

Sen aklıma gelince
işte o an gönülden
Dile gelen sözler
Yaş olur da gözden
Ardı sıra süzülür....